Başlangıç...

Canım sıkıldı.Bilgisayar başında oturup duruyorum.Yazacak bir şeyler de bulamadım.Düşündüm taşındım en sonunda önceden yazdığım bir şiiri eklemeye karar verdim.Eh işte ucundan kıyısından , bir nevi karalama.
Hüzzam Makamı'na ilk sıçrayış.Buyrun bakalım.İlk bir kaç satırdan sonra okumaktan vazgeçmek serbest. :) Olur ya sonuna gelirseniz şiirin.Memnuniyetinizi dostlarınıza şikayetlerinizi müdüriyete bildirin.Tamam diyorsanız haydi perde açılsın....


''Karanlık zulmetmeyi öğrendi
Sonra ben vazgeçtim sevdadan.
Sokaklar ansızın değişiverdi.
Bir kurşun sonrası
Okyanuslar dolusun kan
Sonrası kin,sonrası isyan.
Ama hiç ihanetim olmadı
Sevdanın yarısı cebimde
Diğer yarısı heyelan.
Biraz saat,biraz zaman
Kurtuluşa giden yolun ardından
Yürümeyi öğrendim,
Karanlık zulmetmeyi öğrendiği zaman...

Karanlık seni öğrendi
En bilinmedik rüyalarımdan
Kapattı bütün perdeleri
Siyah bir leke kaldı ardından.
Bir vurgun yedim
Sürgün oldum nazarından
Sonrası hayal, sonrası ziyan
Ama tarumar olduğum kadar
Feryat etmedim.
Eski bir hatıra,eskimiş yollar
Ve bir an
Sana dönen yolların ardından
Dönmeyi öğrendim
Karanlık seni öğrendiği zaman...

Karanlık sevmeyi öğrendi
Ölümün pembe dudaklarından
Açtı bütün perdelerini
Yine karanlık çıktı arkasından.
Bütün umudumu kestim
Ufkum dümdüz karanlık
Göçeyledim sevdalardan
Vazgeçtim artık.
Olası şey değil bu
Sendeki katıksız bir nisyan
Bendeki düpedüz isyan
Ve sonra ben
Ayrılığı sevdim
Karanlık
Sevmeyi öğrendiği zaman...''