Bir Ben Varmış Benden Öte !

Şurda bilgisayarın başında oturmuş, boş gözlerle kopan internet bağlantısına inceden inceye kıyafet seçimi yaparken ,nedense aklıma geliverdi.''Boş boş oturmaktansa uyuz olup kaşınmak evladır .'' hikmeti zaviyesinden yola çıkarak , biraz da hatıra kılçığının boğazıma takılması münasabetiyle blog tarihine giriş yaptığım günlere şöyle bir gözatayım dedim.Acaba ilk postum(yazım) neydi diye düşündüm.Ve aşağıda tekrarını  yayınlayacağım şiirimi buldum.İlk yazımda doğrudan kendi şiirimle blog dünyasına giriş yapmak cesaret isterdi ve ben bunu başardım. :))) İnsan bir merhaba der,selamun aleyküm der ,ben geldim der , nabarsın der,kapıyı çalar gir sesini duyar ondan sonra girer ...Yok ...Doğrudan şiirle giriş yapmışım hayret !Şimdi olsa belki farklı olurdu ama olmuş işte.Görmemezlikten gelin ... Neyse lafı fazlaca lastik kıvamına sokmadan ilk postumu tekrardan yayınlıyorum.Bakalım beğenecek misiniz ?



''Karanlık zulmetmeyi öğrendi
Sonra ben vazgeçtim sevdadan.
Sokaklar ansızın değişiverdi.
Bir kurşun sonrası
Okyanuslar dolusun kan
Sonrası kin,sonrası isyan.
Ama hiç ihanetim olmadı
Sevdanın yarısı cebimde
Diğer yarısı heyelan.
Biraz saat,biraz zaman
Kurtuluşa giden yolun ardından
Yürümeyi öğrendim,
Karanlık zulmetmeyi öğrendiği zaman...

Karanlık seni öğrendi
En bilinmedik rüyalarımdan
Kapattı bütün perdeleri
Siyah bir leke kaldı ardından.
Bir vurgun yedim
Sürgün oldum nazarından
Sonrası hayal, sonrası ziyan
Ama tarumar olduğum kadar
Feryat etmedim.
Eski bir hatıra,eskimiş yollar
Ve bir an
Sana dönen yolların ardından
Dönmeyi öğrendim
Karanlık seni öğrendiği zaman...

Karanlık sevmeyi öğrendi
Ölümün pembe dudaklarından
Açtı bütün perdelerini
Yine karanlık çıktı arkasından.
Bütün umudumu kestim
Ufkum dümdüz karanlık
Göçeyledim sevdalardan
Vazgeçtim artık.
Olası şey değil bu
Sendeki katıksız bir nisyan
Bendeki düpedüz isyan
Ve sonra ben
Ayrılığı sevdim
Karanlık
Sevmeyi öğrendiği zaman...'' Written by GÖKTÜRK icabında...

Peki sizin ilk yazınız neydi ?