31 Ocak 2014 Cuma

Üzülme !



Üzülme !

O' nun en sevdiği kulu da yalnız kaldı.
Taşlandı,
Sürüldü,
Yaralandı.
Aç, susuz kaldı.
Yuvasına uzaktan gözleri yaşlar içinde baktı.
Mağarada yapayalnız ve korunmasızdı.
Senin gibi üzülen yol arkadaşına,
sonsuz müjdeler veren tebessümüyle fısıldadı :


'' La tahsen, innallahe meana''
''Üzülme, Allah bizimle beraberdir.''

[Senai Demirci]

4 yorum:

Bahceperim dedi ki...

Güzeldi. Yaşadığımız tüm acılara rağmen...

öykü dedi ki...

sabır güzel seydır

Adsız dedi ki...

.bahce perim : Teşekkürler.

Adsız dedi ki...

.öykü : Keşke sabredebilsek gerektiği gibi.

Yorum Gönder

Yorumlarınız Türkçe yazım kurallarına uygun olduğu için;hakaret içermediği için teşekkürler

Add to Technorati Favorites